Poszukiwacze przodka

Wspomagani nowoczesn¹ technik¹ coraz czêœciej szukamy swoich przodków, sprawdzamy, kim byli, badamy przesz³oœÌ rodziny. Nie wystarczaj¹ ju¿ opowieœci babci o jej dziadku

- Moda na odnajdywanie swoich przodkĂłw wybuchÂła po roku 1989, teraz przeÂżywamy coÂś w rodzaju drugiej fali. WidzĂŞ to zwÂłaszcza po tym, jak szybko powstajÂą lokalne towarzystwa genealogiczne, ktĂłre zrzeszajÂą amatorĂłw -mĂłwi Andrzej Sikorski, prowadzÂący OÂśrodek BadaĂą Genealogicznych Piast. -Do niedawna byÂły w Polsce dwie takie instytucje, teraz jest ich kilkanaÂście.

Tradycja na topie
Coraz wiêcej osób czuje siê wykorzenionych, dlatego chce poznawaÌ przesz³oœÌ swoich bliskich. Odczuwamy potrzebê samookreœlenia. - Cz³owiek jest istot¹ spo³eczn¹. Gdy zbadamy swoj¹ genealogiê, ³atwiej jest znaleŸÌ i zrozumieÌ nasze miejsce w historii, lepiej poznamy siebie - wyjaœnia Sikorski.

Badacze amatorzy wspomagaj¹ siê, gromadz¹c w lokalnych towarzystwach. Warszawskie Towarzystwo Genealogiczne prze¿ywa rozkwit. W 1993 roku za³o¿y³o je osiem osób, dziœ liczy 113 cz³onków. -Trafia do nas coraz wiêcej m³odych ludzi, którzy urzeczeni sag¹ swojej rodziny chc¹ zg³êbiaÌ jej historiê -mówi Jan P¹gowski, prezes towarzystwa. - S¹ to najczêœciej osoby, które z domu wynios³y szacunek do tradycji. Chc¹ wiedzieÌ, czy ich przodkowie brali udzia³ w jakiœ wa¿nych wydarzeniach historycznych, a mo¿e byli zwi¹zani z kultur¹ czy sztuk¹? Mo¿e mieli wp³yw na jakieœ istotne wydarzenia lokalne? Jeœli uda siê to potwierdziÌ, s¹ bardzo dumni i mobilizuje ich to do dalszych poszukiwaù - dodaje.

Punkt zaczepienia
- Zazwyczaj nasza wiedza siêga trzeciego pokolenia, czyli coœ wiemy o swoich pradziadkach. Najpierw musimy wyodrêbniÌ fakty, które pozwol¹ nam znaleŸÌ kolejne punkty zaczepienia - wyjaœnia Sikorski. Najlepiej gdy s¹ to takie wydarzenia jak narodziny czy œlub. I tu przydaj¹ siê nie tyle daty, ile miejsca. Oczywiœcie pod warunkiem ¿e nie jest to jakaœ popularna nazwa i w Polsce nie ma, np. 12 takich miast. - Znam przypadki gdy osoby trafia³y na kilkadziesi¹t miejscowoœci o tej samej nazwie i pracowicie przez wszystkie siê przebija³y, je¿d¿¹c tam, koresponduj¹c z urzêdami stanu cywilnego i koœcio³ami - mówi Sikorski. Jeœli wiêc nie mamy pecha, a w czasie wojny nie zniszczono dokumentów, mo¿na szukaÌ dalej. W urzêdach stanu cywilnego przechowywane s¹ dokumenty metrykalne z ostatnich 100 lat. Potem trzeba siêgn¹Ì do archiwów paùstwowych, koœcielnych lub archiwów poszczególnych parafii.

- W Polsce jest niewiele miejsc, gdzie nie mo¿na odnaleŸÌ ¿adnej dokumentacji. Myœlê, ¿e w 90 proc. da siê dotrzeÌ do swoich przodków do koùca XVIII wieku, czyli piêÌ, szeœÌ pokoleù wstecz - zapewnia Sikorski.

Zaczerpn¹Ì z sieci
ChoÌ nie unikniemy przerzucania dokumentów w archiwach, to coraz wiêcej danych mo¿na znaleŸÌ w Internecie. Od roku wiele polskich ksi¹¿ek heraldycznych jest ju¿ w wersji internetowej. Powstaj¹ równie¿ bazy danych firmowane przez instytucje naukowe, a wiêc bardzo wiarygodne. W sieci mo¿na znaleŸÌ te¿ bardzo du¿o stron WWW poœwiêconych badaniom i poszukiwaniom przodków.

Do budowy drzew powsta³y specjalne programy komputerowe. Mo¿na w nich umieszczaÌ obszerne biografie cz³onków rodziny, do³¹czaÌ opisy epoki czy wydarzeù historycznych. A co wa¿ne, szybko i sprawnie wyszukiwaÌ dane, gdy drzewo rozroœnie siê do kilku tysiêcy osób.

KATARZYNA SKAWSKA
http://www.rzeczpospolita.pl/dodatki/st … a_a_2.html